Rozdział IX ,,Ty moja brzoskwinko''

Moje życie zależy od Twojego. Kiedy ty odejdziesz ja odejdę z Tobą. Jak zawsze.


-Jorge...może
-Taak?
-To trochę krępujące.
-No dawaj. Mi możesz powiedzieć wszystko.
-Ok...
-Więc?
-Więc...Chcesz przyjść dzisiaj do nas na kolację?
-To było takie krępujące? - Zaczęłam się śmiać z wyrazu twarzy mojego przyjaciela.
-No wiesz...Tak!
-Hahaha
Zaczęliśmy się śmiać, kiedy doszliśmy do domów.
-Tu się rozstajemy.-Powiedział.
-Nie na długo.
-No fakt.
-Tylko ubierz się ładnie.
-Żartujesz?! Ja zawsze wyglądam bosko.
-Tak, tak oczywiście. Zawsze najładniej ze wszystkich.
-Wcale nie. Taka piękna brązowooka szatynka o imieniu Martina wygląda o wile ładniej ode mnie.
-Schlebiasz mi cukiereczku.
-To moja życiowa rola brzoskwinko.
Patrzyliśmy sobie w oczy. Przybliżaliśmy swoje usta. W końcu zostały tylko milimetry do pokonania, kiedy wybuchliśmy nieopanowanym śmiechem.
-Hahahaha....jestem tak słodki jak cukiereczek?
-Nie...jesteś słodszy.
-Mmmm moja brzoskwinka.
-Ja jestem jak brzoskwinka? Taka gruba i...
-Przestań! Jesteś najpiękniejszą, najmądrzejszą i w ogóle naj dziewczyną jaką kiedykolwiek spotkałem w swoim życiu.
-To było piękne.
-No dobra pora już do domu, bo masz tylko 2 godziny na przygotowanie się do kolacji.
-O nie! Masz rację! To pa.- Pocałowałam Jorge w policzek po czym pobiegłam do domu.
Poszłam się odświeżyć i wybrać strój. W moim pokoju czekał Rugerro. Zaraz, zaraz...w moim pokoju jest Rugerro!!!
-Co ty tu robisz?!
-Spokojnie moja ty brzoskwinko.
-Słyszałeś?!
-Co nie co...-Znowu ten głupi uśmieszek!!
-Więc wiesz o kolacji.
-Wiem.
-No to na co czekasz?!
-Nie rozumiem sis
-Przygotuj się!!!!
-Tak, tak...właśnie, zapomniałem powiedzieć tata jutro wraca z Santa Fe, więc nie szalejcie !
- Ja i Jorge to tylko przyjaciele!
-Tak tak....
______________
Rozdział taki se...jutro nie obiecuję rozdziału, ale się postaram . Komentujcie , bo wtedy dodajecie mi weny :D